Polska prowincja

Tomaszów Lubelski

Informacje

Centrum Tomaszowa Lubelskiego (zobacz na mapie).

Tomaszów Lubelski jest miastem w województwie lubelskim, położonym na wysokości 275 m n.p.m. nad rzeką Sołokiją na pograniczu Roztocza i Grzędy Solskiej.

Liczba mieszkańców wynosi 21 tys.

Historia miasta

Na początku XVII wieku na gruntach wsi Rogóźno, nad rzeką Sołokiją (wtedy zwaną Bełzem), powstała osada zwana według tradycji Jelitowem (nazwę swą wzięła od herbu Zamojskich - Jelita). Niewątpliwie głównym pomysłodawcą przedsięwzięcia był kanclerz wielki koronny, twórca ordynacji zamojskiej Jan Zamojski. W 1612 roku osada otrzymała nazwę Tomaszów. Zabudowa przyszłego miasta skupiała się wokół dużego kwadratowego rynku. Mając na względzie cele obronne, osada otoczona została wałami ziemi. Jej położenie miało kapitalne znaczenie dla dalszego rozwoju. Wiódł tędy ważny szlak handlowy z centrum Rzeczypospolitej na jej południowo-wschodnie kresy.

25 maja 1621 roku Tomasz Zamojski nadał osadzie miejski przywilej lokacyjny. Ustrój wewnętrzny nowo powstałego miasta opierał się na prawie magdeburskim. Około roku 1630 miasto liczył już blisko 4 tysiące mieszkańców. Pomyślny rozwój Tomaszowa w połowie XVII w. przerwały wojny prowadzone z wojskami Chmielnickiego i ze Szwedami. Wojska kozackie i szwedzkie grabiły miasto i mordowały jego mieszkańców. Miasto wyludniały także epidemie zwane w owych czasach "morowym powietrzem". W drugiej połowie XVIII wieku wyniszczona i osłabiona Rzeczpospolita uległa sąsiednim Mocarstwom: Rosji, Prusom i Austrii. Tomaszów znalazł się w zaborze austriackim. W roku 1775 wielki pożar zniszczył znaczną część miasta.

Wiek XIX to okres wielkich powstań narodowych, w których tomaszowianie brali czynny udział. W powstaniu listopadowym 1830 roku tworzono tu pułk ochotników pod nazwą "Złota Chorągiew Wolności". Podczas powstania styczniowego działały w mieście terenowe władze powstańcze tzw. Tomaszowski Rząd Narodowy.

Do wybuchu I wojny światowej Tomaszów funkcjonował jako lokalny ośrodek administracji oraz stacjonował tu garnizon wojsk cesarskich. W roku 1921 Tomaszów odwiedził marszałek Józef Piłsudski, który udekorował  Krzyżem Virtuti Militari dwa miejscowe pułki kawalerii za udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie II Rzeczypospolitej miasto zaczęło się rozwijać gospodarczo i kulturalnie, wzniesiono nowe budowle takie jak: budynek gimnazjum, gmach sejmiku powiatowego, hale targowe, rozbudowano szpital miejski.

Okres II wojny światowej odcisnął krwawe piętno na Tomaszowie. Już 7 września 1939 roku samoloty niemieckie zbombardowały miasto, najbardziej ucierpiała jego zachodnia część, zginęło wielu mieszkańców. W dniach 17-20 IX 1939 połączone armie "Lublin" i "Kraków", dowodzone przez gen. Tadeusza Piskora, stoczyły w rejonie Tomaszowa bitwę z okrążającymi je wojskami niemieckimi; okrążenia nie dało się przełamać, wobec dużych strat oraz braku amunicji oddziały polskie skapitulowały. Nastał dla Tomaszowa długi okres okupacji. Mieszkańcy wzięli czynny udział w walkach w obronie, wysiedlanych przez Niemców, wsi Zamojszczyzny. W czasie okupacji hitlerowcy wymordowali około połowy mieszkańców miasta (w przeważającej mierze pochodzenia żydowskiego). Tomaszów poniósł ogromne straty materialne.

Nowe władze rozpoczęły rządy w 1944 r. od wprowadzenia nowych porządków, przede wszystkim politycznych. Przystąpiono do walki z przeciwnikami ideologicznymi. 

Odbudowa i rozbudowa miasta w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, w okresie tym nastąpił znaczny rozwój miasta. Wraz z reformą administracji publicznej z dniem 1 stycznia 1999 roku Tomaszów ponownie stał się miastem powiatowym.